Ümmer is uns nich nah Lachen, gahn wi nich den forschen Schritt, wenn eins Truer deipe Narben metzscharp in uns Läben snitt.
Wenn wi männig Dag vergäbens vör verslaten Dören stahn un mitünner de Gedanken unvermaud mal trüchwards gahn.
Wenn ‘ne swarte Wulk taun Abend as ein Späuk an‘ Häwen steiht un ein driestet Wurt uns bannig an de weiglich Graden geiht.
Wenn wi in verzwägen Stunden nich recht weiten, wat noch döcht un ein Hart, dat lang‘ verspraken alltauwiss för‘n annern slöggt.
Ümmer is uns nich nah Lachen, sünd wi nich up Hoeg bedacht.
Ümmer oewr ward dat Morgen, is dat ok in uns eins Nacht.